Πάει πολύς καιρός από τότε που είχε ανακοινωθεί ότι στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελλάδα – Κύπρος» θα γίνουν έργα πρόσβασης στην είσοδο της Φορτέτσας για να μπορούν χωρίς προβλήματα να εισέρχονται οι άνθρωποι μειωμένης κινητικότητας και κυρίως αυτοί που μετακινούνται με αναπηρικά αμαξίδια.
Για την ώρα, πάντως, επί της ουσίας καμία βελτίωση δεν υπάρχει, αφού πέραν της «λείανσης» του πλακόστρωτου στην στοά εισόδου, η πρόσβαση στο υπόλοιπο φρούριο είναι εξαιρετικά προβληματική.
Προφανώς είναι δύσκολο να μπορεί η πρόσβαση να είναι εφικτή σε όλο το χώρο του κάστρου, αλλά, αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να διευκολύνεται η πρόσβαση μέχρι το χώρο του θεάτρου, όπου πάρα πολλές εκδηλώσεις γίνονται το καλοκαίρι.
Την προηγούμενη εβδομάδα σε συναυλία που έγινε, είδαμε δυο άτομα με αναπηρία που την παρακολούθησαν και φυσικά διέσχισαν το κάστρο με τη βοήθεια φίλων τους γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατον. (Η συναυλία έγινε στο λόφο του Ιμπραήμ Χαν κα όχι στο θέατρο, αλλά δεν έχει σημασία, θα μπορούσε να έχει μειωθεί σε ένα βαθμό η ταλαιπωρία).
Τόσες χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο έχει το Ρέθυμνο κάθε καλοκαίρι. Κάποιοι από αυτούς είναι άτομα με αναπηρία που όπως και οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης με μειωμένη κινητικότητα, θα ήθελαν να επισκεφθούν το κάστρο για κάποια εκδήλωση και θα έπρεπε να τους κάνουμε εύκολη την επίσκεψη αυτή και όχι βασανιστήριο.
Δεν ζούμε μερικές δεκαετίες πίσω που τα ΑμεΑ δεν έβγαιναν από το σπίτι τους και δεν αυτοεξυπηρετούνταν γιατί έτσι ήταν η νοοτροπία. Έχουν κάθε δικαίωμα να μπορούν να κάνουν ό,τι και οι υπόλοιποι, χωρίς να σκέφτονται αν θα έχουν τη δυνατότητα, ως «ειδική» κατηγορία πολιτών.
